به پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور، در این می خوانیم: يك زمين لرزه توسط لرزش زمين، در اثر رها شدن انرژي از پوسته زمين آشكار مي شود. اين انرژي ممكن است از منابع مختلفي مانند جابجايي پوسته زمين، فوران آتشفشاني، انفجارهاي ايجاد شده به دست بشر و يا ريزش تونلهاي زيرزميني سرچشمه گيرد. بنابراين انواع مختلفي از زلزله وجود دارند، نظريه تكتونيك زمين ساخت، از سال 1960، در ميان مهندسان زلزله بيشترين مقبوليت را دارد. براساس اين نظريه، پوسته زمين مركب از صفحاتي است كه دائم، در حال حركت مي باشد. اين حركات بسيار كم مي باشد و با مقياس سانتيمتر بر سال اندازه گيري مي شوند. ريشتر (1985) ليستي از اختلالات ايجاد شده در زمين كه توسط لرزه نگارها ثبت شده اند را گردآوري نمود. صفحات زمين ساخت در كنار يكديگر قرار داشته و توسط گسلهاي انتقالي از هم متمايز شده و روي هم مي لغزند. اين صفحات داراي ابعاد بزرگ و ضخامتي در حدود 100 كيلومتر مي باشند كه در زير قاره ها داراي ضخامت بيشتر، و در محل اقيانوسها داراي ضخامت كمتري (5 تا 15 كيلومتر) مي باشند. اين صفحات بر روي گوشته زمين قرار دارند. گوشته نيز داراي عمق متغيري مابين 30 تا 2900 كيلومتر است. ماده سخت صفحات به طور مستمر در حال تجديد و نوسازي است، ولي با فرو رفتن به داخل گوشته از بين مي رود. در بعضي از مناطق سازندگي بيشتر از تخريب است. با نگاهي ساده بر روي نقشه توزيع زلزله هاي دنيا متوجه مي شويم كه اكثر زلزله ها در محل برخورد اين صفحات، به وقوع مي پيوندند.