به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور (callforpapers.ir) افروز سعادت‌زاده با اشاره به این طرح اظهار کرد: این ذرات می‌توانند به شکل قرص یا کپسول با روکش روده‌ای درآمده و پس از انجام مطالعات بالینی در چارت درمانی بیماری التهابی روده یا همان IBD مورد استفاده قرار گیرند. همچنین انتظار می‌رود که نانوذرات تهیه شده بتوانند در درمان سایر بیماری‌های التهابی، پیشگیری از التهاب و نیز درمان عفونت‌های سیستمیک مؤثر باشند.
وی افزود: مهمترین خصوصیات نانوذرات که آن‌ها را به سیستم‌های مطلوبی جهت حمل فرآورده‌های زیستی، پپتیدها و پروتئین‌ها تبدیل کرده است، کاهش دوز مورد نیاز دارو، کاهش تغییرات غلظت خونی و افزایش آثار فارماکولوژیک دارو در بافت هدف است.
محقق طرح خاطرنشان کرد: از آنجا که راه خوراکی، شایع‌ترین و مرسوم‌ترین روش تجویز داروهاست، با به کاربردن سیستم‌های مخاط چسب، می‌توان جذب خوراکی برخی داروها را از لوله گوارش افزایش داد. از طرفی استفاده از پلیمر PLGA به دلیل زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری، از بروز تداخل نانوذرات با بافت التهابی و نیز هرگونه بقایای پلیمری در بدن جلوگیری می‌کند.
سعادت‌زاده درباره دیگر نتایج این طرح تصریح کرد: بر اساس مطالعات بسیاری ثابت شده است که اثرات مطلوب پروبیوتیک‌ها، بواسطه تولید ترکیبات زیستی فعالی است که متابولیت‌های آن‌ها قلمداد می‌شوند. در این پژوهش سعی شد با بهره‌گیری از سیستم‌های دارورسانی ذره‌ای، فرآورده‌ای تولید شود که بتواند متابولیت‌های استخراج شده پروبیوتیکی را که در حامل پلیمری زیست سازگار انباشت شده بودند، بطور هدفمند به سلول‌های التهابی روده رسانده و روشی نوین در درمان بیماری‌های التهابی روده به کار گرفته شود.
وی افزود: در این تحقیق ابتدا عصاره‌ای از پروبیوتیک‌ها بصورت تغلیظی استخراج شد و در تولید نانوذرات پلیمری PLGA مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه با استفاده از روکش مخاط چسب زیست تخریب پذیر روی نانوذرات ساخته شده و تجویز آن از راه خوراکی، به بررسی اثر بخشی فرآورده تهیه شده در درمان مدل حیوانی مبتلا به کولیت پرداخته شد.
سعادت زاده در ادامه گفت: نتایج، اثرات مفید عصاره پروبیوتیکی لیوفیلزه استخراج شده از باکتری L. casei را در درمان IBD نشان می‌دهد. از طرفی، سیستم دارورسانی به کار رفته در این پروژه، علاوه بر دارا بودن خصوصیت نانوذره‌ای، به دلیل خاصیت مخاط چسبی قادر است زمان اقامت عصاره‌ی هیدروفیل را در غشاهای مخاطی و بافت هدف افزایش داده و به عنوان یک حامل اختصاصی برای استفاده‌ی خوراکی فرآورده به کار رود.
وی خاطرنشان کرد: فرآورده نانویی تهیه شده بدلیل زیستی بودن عصاره و نیز زیست سازگاربودن پلیمرهای بکار رفته دارای خاصیت عدم سمیت بود.
نتایج این کار تحقیقاتی در مجله «Fundamental & Clinical Pharmacology» به چاپ رسیده است.