به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور (callforpapers.ir) این محققان همچنین با استفاده از یک روش صنعتی موفق به استفاده از این نانوکامپوزیت‌ها در بسته‌بندی فعال مواد غذایی شدند. استفاده در صنایع پزشکی و صنایع بسته‌بندی فعال مواد غذایی از مهمترین کاربردهای این نانوکامپوزیت‌ها است.
دکتر مریم جوکار، عضو هیات علمی دانشگاه آزاداسلامی واحد دامغان، در این رابطه افزود: در این کار تحقیقاتی ابتدا نانوذره نقره با روش احیای شیمیایی غیرسمی تهیه و نانوکامپوزیت نقره با روش مخلوط کردن مذاب نیز تولید شدند، سپس از پلی‌اتیلن گلیکول بعنوان سازگاردهنده نانوذرات قطبی در بستر پلیمر غیرقطبی استفاده شد، بعد از تولید این نانوکامپوزیت، مشخصات آن به لحاظ خواص مارفولوژی و توزیع نانوذرات، ممانعت پذیری، خواص مکانیکی، خواص حرارتی و خواص ضد باکتریایی مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته جوکار، استفاده از سازگارکننده پلی‌اتیلن گلیکول در یک روش صنعتی به منظور توزیع یکنواخت نانوذرات در بستر پلیمر و استفاده از روش صنعتی مخلوط کردن مذاب برای تلقیح نانوذرات به درون پلیمر از ویژگی‌های نوآورانه این تحقیقات است.
وی تصریح کرد: نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که استفاده از پلی اتیلن گلیکول (5 درصد) بعنوان سازگارکننده باعث کاهش مقاومت کششی و کرنشی پلیمر پلی‌اتیلن شد.
جوکار در تکمیل نتایج به دست آمده افزود: پلی‌اتیلن گلیکول استفاده شده باعث کاهش کریستالینیتی پلیمر شد که به نوبه خود باعث افزایش نفوذپذیری به رطوبت و اکسیژن شد. همچنین تلقیح نانوذرات نقره باعث افزایش معنی داری در افزایش فاز تأخیر و کاهش سرعت رشد میکروارگانیسم‌ها شد. از نتایج دیگر این تحقیقات نیز می‌توان به تأثیر بازدارندگی نانوکامپوزیت نقره بر باکتری گرم مثبت استافیلوکوک اشاره کرد که از باکتری گرم منفی اشریشیاکلی بیشتر بود.
وی تاکید کرد: بسته‌بندی‌های تولیدی بر اساس این نانوکامپوزیت‌ها باعث افزایش عمر ماندگاری مواد غذایی می‌شوند.
نتایج این تحقیقات که توسط دکتر مریم جوکار و همکاران وی صورت گرفته، در مجله Food Bioprocess Technology (جلد 5، شماره 2، فوریه سال 2012) منتشر شده است.