پژوهشگران بيوشيمي دانشکده علوم پزشکي دانشگاه تربيت مدرس طي تحقيقي موفق به طراحي بيوسنسور ويژه براي اندازه گيري آفلاتوكسين B1 شدند.

به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور، روش مذکور به عنوان يک روش سريع، ساده، بدون نياز به نشانگذاري با حساسيت و اختصاصيت بسيار خوب، قابليت تکرارپذيري و همچنين امکان استفاده مکرر از يک تراشه و حداقل حجم نمونه لازم براي آناليز، مي‌تواند براي اندازه‌گيري آفلاتوکسين متصل به آلبومين به عنوان شاخص مهم ميزان قرار گرفتن در معرض آفلاتوکسين مورد استفاده قرار گيرد.

آفلاتوکسين ها و به خصوص آفلاتوکسين B1، اثرات مرگ بار و جبران ناپذيري روي سلامت انسان دارند.

دکتر فريبا فرجي، محقق طرح با بيان اين مطلب، هدف از انجام اين تحقيق را توسعه يک روش سريع، ساده، حساس و اختصاصي براي شناسايي و اندازه گيري آفلاتوکسين متصل به آلبومين در سرم خون عنوان کرد و افزود: در اين تحقيق سه گروه رت انتخاب و به عنوان گروه تست (تيمار شده با آفلاتوکسين (B1)، گروه کنترل منفي (بدون تيمار خاص) و گروه استاندارد (تيمار شده با آفلاتوکسين B1 راديواکتيو) مورد استفاده قرار گرفتند. پس از خونگيري از رت ها، سرم خون و سپس آلبومين سرم جداسازي و ميزان آفلاتوکسين موجود در بخش آلبومين با دو روش Direct SPR Immunoassay و HPLC-Fluorescence اندازه گيري شد.

وي ادامه داد: پس از جداسازي آلبومين از نمونه سرم رت‌ها با روش الکتروفورز (SDS-PAGE) نشان داده شد آلبومين جدا شده کاملاً‌ خالص مي‌باشد. کمترين حد شناسايي براي اندازه گيري آفلاتوکسين متصل به آلبومين به روش HPLC-Fluorescence،pg/mg Alb 20، اختصاصيت روش 100 درصد و حساسيت 92 درصد تعيين شد. کمترين حد شناسايي براي اندازه گيري اين شاخص به روشDirect SPR Immunoassay، pg/mg Alb 30، اختصاصيت روش 100 درصد و حساسيت آن نيز 100درصد محاسبه شد. همچنين همبستگي خوبي بين نتايج حاصل از دو روش مشاهده گرديد.

فرجي با اشاره به مزيت هاي روش بکاررفته در اين پژوهش خاطر نشان کرد: روش Direct SPR Immunoassay به عنوان يک روش سريع، ساده، بدون نياز به نشانگذاري با حساسيت و اختصاصيت بسيار خوب، قابليت تکرارپذيري و همچنين امکان استفاده مکرر از يک تراشه و حداقل حجم نمونه لازم براي آناليز، مي‌تواند براي اندازه‌گيري آفلاتوکسين متصل به آلبومين به عنوان شاخص مهم ميزان قرار گرفتن در معرض آفلاتوکسين مورد استفاده قرار گيرد.

گفتني است اين پژوهش با راهنمايي دکتر عباس صاحبقدم لطفي و با مشاوره دکتر کاووس فلامکي از اعضاي هيات علمي دانشگاه تربيت مدرس انجام شده است.