محققان دانشگاه کالیفرنیا، ایروین با همکاری «فائزه صالحی» محقق ایرانی این مرکز، کانون گریزانی در سطح پروتئین p53 شناسایی کرده‌اند که می تواند توسط داروهای ضد سرطان مورد هدف قرار گیرد.

به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور (callforpapers.ir) اشکال مختلف جهش پروتئین p53‌ عامل بروز بیش از 40 درصد از موارد سرطان عنوان شده و نتایج این یافته می‌تواند به ابداع روش درمانی نوین برای طیف گسترده‌ای از سرطان‌ها منجر شود.

در شکل منظم، این پروتئین به بازسازی DNA آسیب دیده در سلول‌ها یا مرگ سلول بشدت آسیب دیده کمک می‌کند تا به آن اصطلاحا نگهبان ژنوم (guardian of the genome) گفته شود؛ اما پروتئین جهش یافته p53 عملکرد درستی نداشته و به سلول های سرطانی اجازه تکثیر می‌دهد؛ به همین دلیل این پروتئین به عنوان هدف کلیدی در تحقیقات سرطان محسوب می‌شود.

در درون سلول، پروتئین های p53 در نوسان بوده و مکان یابی محل های اتصال برای ترکیبات دارویی بالقوه را دشوار می کنند.

اما با کمک روش محاسباتی موسوم به «دینامیک مولکولی»، تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیا، ایروین موفق به شبیه سازی رایانه ای این حرکت فیزیکی و شناسایی محل های اتصالی شدند که تنها در پنج درصد از زمان باز است.

با کمک یک رایانه تمامی دو هزار و 298 مولکول کوچک نمایش داده شده ، محققان، 45 نمونه بهتر را برای سنجش های بیولوژیکی انتخاب کردند؛ در میان این ترکیبات یک نمونه به نام stictic acid شناسایی شد که قادر به ایجاد توانایی سرکوب تومور در پروتئین جهش یافته p53 است.

به گفته محققان، غربالگری جامع از مولکول های کوچک با صفات مشابه می تواند به تولید ترکیباتی برای اتصال به پروتئین جهش یافته p53 (با توانایی نابودی تومور سرطانی) منجر شود.

«پیتر کایزر» استاد شیمی زیستی و یکی از محققان ارشد این پژوهش تأکید می کند: کشف و توسعه چنین ترکیباتی تأثیر عمیقی بر درمان سرطان خواهد داشت و به جای تمرکز بر روی یک نوع خاص بیماری، می توان طیف گسترده تری از انواع مختلف سرطان را درمان کرد.

به گفته «کایزر»، در حال حاضر یک گروه از داروهای آزمایشی به نام Nutlins وجود دارد که تخریب پروتئین p53 را متوقف می کند، اما مانند روش جدید نمی تواند از جهش پروتئین جلوگیری کند.

این کشف حاصل سال ها پژوهش محققان موسسه ژنومیک و بیوانفورماتیک دانشگاه کالیفرنیا، ایروین و مرکز جامع سرطان چائو است و فائزه صالحی از دپارتمان علوم رایانه، روبرتا بارونیو، لیندا هال، دا وای لین از دپارتمان شیمی زیستی، براد والنتین، چیونگ خوانگ چن از دپارتمان زیست شناسی مولکولی، ریچارد چنبرلین استاد شیمی و وسلی هاتفیلد استاد ژنتیک مولکولی در این مطالعه مشارکت داشته اند.

نتایج این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.