به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور (callforpapers.ir) مهندس نقره‌کار در جلسه فرهنگی استادان دانشگاه علم و صنعت ایران، در خصوص طرح مساله نظریه خود گفت: حکمت و فلسفه هنر و معماری معاصر و راهبردها و کاربردهای ناشی از آن، به بحران و ناهنجاری‌های فزاینده‌ای دچار شده است. حاصل این وضعیت در طراحی معماری، بی ارتباط شدن ایده‌های فضایی- هندسی معماران از نیازهای واقعی و متنوع مخاطبان و خودبنیادی فرم از محتواست و جدایی صورت از معنا و سرانجام، صورتپرستی (فرمالیسم)، گونه‌ای بت پرستی در حوزه هنر و معماری تلقی می‌شود.
وی در این رساله، راه برونرفت از بحران را، پیروی از مکتب اسلام و ابعاد نظری- عملی آن و تجربه‌های مثبت تاریخی در تمدن اسلامی می‌داند.
نقره‌کار در توضیح این نظریه تصریح کرد: این نظریه علاوه بر ساختار جهانبینی و معرفت شناسی اسلامی، بر پایه انسان شناسیِ برگرفته از روایتی از حضرت علی(ع) است که ایشان نفس انسان را دارای چهار مرتبه گیاهی، حیوانی، عقلانی و روحانی دانسته و برای هر کدام از نفوس، پنج قوه و دو حاصل ادراکی برشمرده است.
وی خاطرنشان کرد: مطابق این رساله، معماری گرایشی میان دانشی است با این توضیح که در فرایند طراحی، ایده‌های هنرمندان و معماران، از عمیق ترین لایه‌های وجودی آنها سرچشمه می‌گیرد و مخاطبان و استفاده کنندگان آنها هم انسانها هستند، پس اگر معماری را به عنوان یک پدیده در نظر بگیریم، هم علت فاعلی و هم علت غایی آن جزو علوم انسانی شمرده می‌شوند.
نقره‌کار افزود: از سوی دیگر، چگونگی کالبدپردازی و پیکربندی بنا به عنوان علتهای صوری و مادی آن، به مواد و مصالح مادی مربوط می‌شود، بنابراین معماری به حوزه علوم تجربی نیز راه می‌یابد. همچنین معماری در بستر طبیعت، سامان پیدا می‌کند پس عوامل محیطی موثر بر آن هم در حوزه علوم زیستی وارد می‌شود. بنابراین در مجموع، معماری با هر سه حوزه علوم مادی، زیستی و انسانی سر و کار دارد و تعریف اجمالی «معماری= مهندسی ساختمان+هنر ساختمان» را می‌توان پذیرفت.