به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور ؛ دکتر محمد فرهادی در اختتامیه پنجمین دوره جایزه جهانی سازمان دانشی برتر در ایران با بیان اینکه کشور در عرصه تحول بزرگی از منظر حضور در کسب و کار بین‌المللی قرار دارد، افزود: با باز شدن درهای تجارت بین‌المللی به روی کشور همزمان با فرصت‌های آشکاری که با خود به همراه دارد، در صورت برنامه‌ریزی در جهت نادرست می‌تواند خطرات بالقوه‌ای برای کشور به دنبال باشد.
وی ادامه داد: یکی از مهمترین نکاتی که باید در ورود به کسب و کارهای نوین جهانی مدنظر سازمان‌های کشور قرار گیرد، این است که امروزه فاکتورهای سنتی تولید و ایجاد ارزش تغییر یافته و زمین، سرمایه و ماشین‌آلات جای خود را به دانش، نوآوری و سرمایه فکری داده‌اند. از این رو امروزه شاهد آن هستیم که برتری کشورها و سازمان‌ها در پیشرو بودن آنها در عرصه‌های سرمایه‌های دانشی و فروش و واگذاری امتیاز آن به سازمان‌ها و کشورهای دیگر است.
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با تاکید بر اینکه سازمان‌های ایرانی به منظور ایجاد ارزش پایدار برای سهامداران خود باید از فرصت تبادل بین‌المللی برای ارتقای دانش کسب و کار و تجربیات داخلی و بین‌المللی بهره گیرند و ادامه داد: تجربیات برخی کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین که تا چند سال قبل نشان چندانی از آنها در عرصه بین‌المللی کسب و کار به عنوان کشورهای پیشرو دیده نمی‌شد، نشان می‌دهد که آنچه در حال حاضر شرکت‌های بزرگ بین‌المللی را به سرمایه‌گذاری گسترده در این کشورها ترغیب می‌کند، نه نیروی انسانی بلکه توسعه دانش و نوآوری با تکیه بر سرمایه‌های انسانی آموزش‌دیده است.
فرهادی با تاکید بر اینکه مدیریت دانش‌محور از مهمترین اهداف سازمان‌های پیشرو در دنیا است، خاطرنشان کرد: از این رو ارزیابی جهانی سازمان دانشی برتر به عنوان معتبرترین مرجع ارزیابی و هدایت سازمان‌های دانشی در دنیا جایگاه بسیار برجسته‌ای دارد.
وی با اشاره به برگزاری این برنامه در کشور از سوی دانشگاه صنعتی شریف گفت: این دانشگاه نقش پیشرو در ایجاد تحولی بزرگ در مدیریت دانش‌محور و ایجاد سازمان دانشی ایفا می‌کند.
وزیر علوم، تحقیقات و فناوری برگزاری جایزه MAKE در ایران را فرصتی مغتنم برای سازمان‌های مختلف کشور دانست و خاطرنشان کرد: برگزاری این جایزه در کشور موجب می‌شود با استفاده از شاخص‌های معتبر و بین‌المللی فاصله سازمان‌ها با معیارهای جهانی دانش‌محور در کسب و کار مورد ارزیابی قرار گیرد و این سازمان‌ها از نتایج و تحلیل‌های آن به عنوان مرجعی برای هدایت اقدامات خود در جهت ارزش‌آفرینی از سرمایه‌های دانشی استفاده کنند.