به گزارش پایگاه فراخوانهای علمی پژوهشی کشور ؛ اصطلاح «زبانشناسی کاربردی» به طور معمول معادل با «آموزش زبان و مسایل مرتبط با آن» در نظر گرفته می شود و بر اساس همین برداشت، بسیاری از آثاری که عنوان زبانشناسی کاربردی را بر خود دارند منحصرا به حوزه آموزش زبان و مسایل آن معطوف می شوند. این درحالی است که این حوزه مطالعاتی وسیع، طیفی از انواع مسایل اعم از سیاستگذاری و برنامهریزی زبان، زبانشناسی حقوقی، زبانشناسی اجتماعی، تحلیل انتقادی گفتمان، مطالعات ترجمه، فرهنگ نگاری و نیز روش شناسی آموزش زبان، طراحی دوره و مواد آموزشی، آزمونسازی، زبان برای اهداف ویژه و فراگیری زبان دوم را در برمی گیرد. کتاب حاضر می کوشد تصویر نسبتا جامعی از این حوزه مطالعاتی به دست دهد و در این راستا به توصیف دقیق جنبه های مختلف پژوهش های مرتبط با این حوزه می پردازد و علاوه بر شرح شماری از پژوهشهای حوزهی آموزش زبان، به تحلیل یافتههای مربوط به شان اجتماعی و فرهنگی زبان ها نیز می پردازد. به علاوه، به کارکردهای زبان در نظام های حقوقی نیز اشاره دارد. با توجه به اینکه اجرای پژوهش های حوزه زبانشناسی کاربردی مستلزم کسب مهارت در به کارگیری فنون گرداوری دادههای کیفی و نیز شیوههای تحلیل این نوع دادههاست، بخشی از کتاب به چگونگی «تحلیل متن» و «تحلیل گفتمان» به دو روش استقرایی و قیاسی اختصاص یافته است. نکته اینکه در عین حال ضرورت تسلط زبانشناس کاربردی به شیوه های اجرای آزمونهای تحلیل دادههای کمی را نیز به رسمیت می شناسد و در همین رابطه تشریح انواع پیکره، چگونگی دسترسی به آنها و نیز تحلیل پیکره را در دستور کار خود قرار می دهد. در مجموع، کتاب زبانشناسی کاربردی کتاب موجزی است که زیربنای آن فهم تفصیلی و جامعی از کل حوزه زبانشناسی است.
در فصل اول این کتاب زبانشناسی کاربردی به عنوان یک موضوع دانشگاهی متمرکز بر تحلیل مسائل زبانی دنیای واقعی تعریف شده است. همچنین این نکتۀ مهم مطرح شده است که زبانشناسی کاربردی یک موضوع میان رشتهای است که به بسیاری از حوزههای مطالعاتی علوم انسانی و اجتماعی مربوط است و اگرچه در برنامههای آموزشی این رشته با مجموعه موضوعاتی نظیر مباحث معمول زبانشناسی همگانی (مانند آواشناسی، معنیشناسی، زبانشناسی اجتماعی و…) مواجه میشویم، در رشته زبانشناسی کاربردی این مباحث با نگاهی عملی و کاربردی تدریس میشوند و این امر آنها را از مباحث مشابه در زبانشناسی همگانی متمایز میسازد.
در فصل دوم برخی از موضوعات مهم مطرح در زبانشناسی کاربردی شامل روش شناسی آموزش زبان، طراحی دوره و مواد آموزشی، آزمونسازی زبان، زبان برای اهداف ویژه، فراگیری زبان دوم، سیاستگذاری و برنامهریزی زبان، زبانشناسی حقوقی، زبانشناسی اجتماعی و تحلیل انتقادی گفتمان، مطالعات مربوط به ترجمه و فرهنگ نگاری مطرح میشوند.
فصل سوم به توصیف دقیق شماری از مطالعات و پژوهشهای کاربردی زبانشناختی مؤثر بر دنیای واقعی (مانند پژوهشهای زبانشناسی کاربردی مؤثر بر شیوههای آموزش زبان و انواع زبانهایی که زبانآموزان در معرض آنها قرار دارند، شماری از پژوهشهایی زبان و شأن و منزلت افراد در گروههای اجتماعی و فرهنگی و زبانشناسی قانونی میپردازد.
در فصل چهارم به این مسئلۀ بسیار کاربردی و مهم توجه میشود که تحصیل در رشتۀ زبانشناسی کاربردی و دریافت مدرک تحصیلی در آن چه فرصتهای شغلیای را به وجود میآورد.
تمرکز فصلهای پنجم و ششم بر دادههای کیفی گرداوری شده است. در فصل پنجم به برخی از پرکاربردترین فنون گرداوری دادههای کیفی در زبانشناسی کاربردی مثل مصاحبه، فنون دروننگری، مطالعات موردی و مشاهده پرداخته شده است. در فصل ششم به برخی از شیوههایی اشاره شده است که پژوهشگران برای تحلیل دادههای کیفی به کار میبرند.
فصل هفتم به چگونگی کاربرد دادههای کمی پرداخته میپردازد. مباحث نمونهبرداری و گرداوری داده از طریق پرسشنامهها و ابزارهای دیگر گرداوری داده و نیز پژوهشهای صورت گرفته در زبانشناسی کاربردی از مباحث مطرح در این فصل هستند.
در فصل هشت برخی از آزمونهای مورد استفادۀ زبانشناسان کاربردی برای تحلیل دادههای کمی با محوریت آمار، معرفی خواهند شد. راههای بسیار زیادی برای تحلیل دادههای کمی وجود دارد و فنون آماری منتخب به نوع دادههای گرداوری شده و نتیجهگیری مورد نظر بستگی دارد. تحلیل آماری از هر دو نوع توصیفی و استنباطی در زبانشناسی کاربردی استفاده میشود. در این فصل، با استفاده از مثالهای عملی از مجموعۀ متنوعی از پژوهشهای زبانشناسی کاربردی، دربارۀ برخی از متداولترین آزمونهای آماری بحث شده است. هدف این فصل فراهم نمودن اطلاعات تفصیلی و دقیق دربارۀ آزمونهای آماری نیست، بلکه هدف نشان دادن نمونههایی از انواع مختلف پرسشهایی است که میتوان از طریق مطالعات آماری به آنها پاسخ گفت.
فصل 9 به چیستی متن میپردازد و اهمیت آن را در زبانشناسی کاربردی مطرح میکند و سپس به شرح چگونگی «تحلیل متن» و «تحلیل گفتمان» پرداخته و دو رویکرد بسیار متفاوت تحلیل متن را بررسی مینماید؛ یکی براساس روش استقرایی تحلیل گفتگو و دیگری براساس روش قیاسی زبانشناسی نظاممند-نقشبنیاد.
انواع پیکره، چگونگی دسترسی به آنها و نیز تحلیل پیکره مباحثی هستند که در فصل 10 به آنها اشاره شده است.